HERŞEYDEN ÖNCE, İNSANIZ BİZ
1 Temmuz 2014
Günlerdir ard arda yazdıklarımı okuyunca, kendimden korktum. Milletimi öne çıkaran, yazılar yazdım.
Türk Milleti ! Türk Milleti ! Türk Milleti ! diye bir terane tutturdum.
Günlerdir yazdıklarımı, atalarımız okusa, en önce onlar, benden nefret ederlerdi. Ne oluyor? Hepimiz kardeşiz derken, Hepimiz İnsanız demek istemiyor muyduk.
Bizim milletimiz, duygulu, ince ruhlu, kalbi insan sevgisiyle dolu, yetimi, garibi ve yoksulu koruyan, bir anlayışa sahiptir.
Bizler Adem ile Havva'nın çocukları değil miyiz?
Bu öfke, bu kin, bu kavga, bu terör hareketleri, biz insanoğluna yakışmıyor.
Allahu Teala peygamberler vasıtasıyla bizlere, iyi insan olma kurallarını bildirdi.
İnsan, yeryüzünde Allahu Tealanın halifesidir. İçindeki çoşkun sevgi, mutluluğun anahtarıdır.
Bu dünya, içindekilerle beraber, insan için yaratıldı. Nimetler hepimizindir. Her insanın içinde benlik, bulunur. Bazı hareketleriyle, "bunlar, bunlar, bunlar benim ha !" diyerek, sahiplendiğini belli eder.
O kendisine yer sahiplenene, bu sahip olduğu herşeyi bırakacağını ve sonunda iki metrelik bir çukura konacağını, kim söyleyecek?
Öyleyse, zaten terkedeceğimiz bu dünyanın nesini paylaşamıyoruz?
Sorular, sorular, sorular..
Cevabımız tek.
Bir insanı sevmekle başladı herşey.
Sevelim, sevilelim bu dünya kimseye kalmaz.
Dünyamız, insan sevgisiyle, huzurlu olur.
Bir güzel söz ile makaleyi tamamlamak isterim.
"En faydalı hazine, gönüllerdeki sevgidir." Hz. Ali
İnsanlık üzerine yazılara devam etmek istiyorum.
1 Temmuz 2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder