ÖZEL HALK OTOBÜSLERİ

İSTANBUL BELEDİYESİ ÖZEL HALK OTOBÜSLERİ

Bugün sizlerle özel halk otobüsleri hakkında konuşacağım. Efendim malumunuz olduğu üzere, hükümetimiz altmışbeşyaş ve üzeri vatandaşlarımızın ücretsiz seyahat etmeleri için bir karar çıkardı. Hep birlikte sevindik. Gerçekten bu zor durumumuza maddi bir katkı sağladı. Fakat sevincimiz kursağımızda kaldı. Toplum tarafından dışlandık. Bize bedavacılar dendi. Ücretsiz yolculuk yaptığımız için, otobüslerde gayri ihtiyari bir kalabalık oluştu. Bizden küçükler oflayıp puflamaya başladı. Önceleri bizlere biraz hürmet vardı. Şimdi ise hiç haysiyetimiz yok. Beli iki büklüm ihtiyarlara yer veren yok. Yolculuğumuzu ayakta yapar olduk.

Hele hele Halk Otobüsleri daha bir tuhaflaştı. Duraklarda bizi görünce teğet geçiyorlar. Şikayet etmek istemiyoruz. Çünki haklı oldukları tarafları da var. Çünki bu halk otobüslerine bizim için bir fon yardımı yapılmıyor. Adamlar bizi arabalarına aldıkları zaman, tamamen kendi keselerinden harcıyorlar. Belediyelerin kendi otobüslerinin para kaynağı var. Bir kere aldıkları yakıt indirimli oluyor. Daha buna benzer birçok yardım kaynakları var. Şimdi biz bir münübüse bindiğimizde para ödüyoruz. Çünki o şahıslara ait bir araçtır. Halk otobüsleri de öyle, kişilerin kendi şahsına münhasır vasıtalardır. Biz onlara hak veriyoruz. Onlar da bu aşamada bizi anlamalılar. Devlet vatandaşına bir kolaylık sağlamış. Öyleyse, biz de bu imkandan yararlanmalıyız. Bize bir fırsatçı, bir kurnaz, bir bilmem ne muamelesi yapılmamalıdır. Yine de kimselere şikayet etmiyoruz. Dün İstanbul Yeni Bosna semtine gittim. Durağa gelen otobüse el ettim. Güzergahını söylemeyeyim. Önce bir yavaşladı. Bir ara göz göze geldik. Yanındaki arkadaşına işaret ederek, bana küçümseyen gözlerle baktı.

"- İşte sana bir beleşçi daha" der gibilerden bir aşağılanma hareketiydi bu. Sonra ne mi oldu. Yanımda hanımım olduğu halde, ben durakta kalakaldım. Allahtan bu güzergahta metrobüsler var. Bir uzun ve dik merdiven çıktık. Üst geçitten ilerledik. Tekrar yokuş aşağı merdiven indik.Yürüyen merdivenler arızalıydı. Sonra bize belediyenin verdiği ücretsiz kartımızı okutarak durağa yürüdük. Fakat burada da metrobüse binmenin imkanı yoktu. İri yarı ve çam yarması gençler ve onlara katkı sağlayan diğer yolcular, biz ihtiyarlar araca binemesin diye, her türlü engeli kullanıyorlardı. Metrobüse binelim derken, ya yolcuların arasında sıkışıp sakatlanacak, Ya da bir zorlamayla metrobüsün kapısına yetişebilsek de, binerken bir kazaya maruz kalacakmışız gibi, bir korku yaşadık. Bu metrobüs magandalarına karşı toplumun eğitilmesi gerekiyor. Anneler Günü, Babalar Günü sanki nevi şahsına münhasır. Biz onların babası ya da annesi değilmişiz gibi bir davranışları var. Fakat aynı tavırları onların anne ve babaları da yaşamaktalar.

Geçen hafta memleketimize gittik. Hem akraba ziyareti, hem hasta yakınlarımıza geçmişler olsun demek, hem de bu ara yapılacak olan düğün cemiyetlerinde de bulunmak istedik. Tabii orada da bu ücretsiz yolculuk var. Onların yani bizim gibi bedava yolculuk yapanların hiç zorlukları yok. Şoför kardeşlerimiz durakta duruyor. Çok zaman aşağı inip onların kollarına giriyor. Yaşlı yolcu otobüse adım atar atmaz, içeriden bayan kardeşlerimiz dahi yer veriyorlar. Evet buraları küçük yerleşim yerleri, büyük metropol değil. Fakat bu halk otobüsleri de sıkıntılı, hem de daha da fazla üzüntüleri var. Bedavayı duyan mahalle sakinleri yaşlıyım falan demeden, evlerinden dışarıya fırlamış. Bazen otobüslerin yarıya yakını bizim gibi, bedavacılarla doluyor. Bir şoförle dertleştim. İstanbul'da bize böyle davranılıyor, oysa burada siz ne kadar candan ve içtenlikle yardımımıza koşuyorsunuz diye, teşekkürlerimi ilettim. İşde o zaman şu büyük harflerle yazacağım cümleyle karşılaştım. "BİZİM MUHATABIMIZ SİZLER DEĞİLSİNİZ. BU BEDAVA SEYAHAT ÇIKTIĞINDAN BERİ BİZLER ZARARDAYIZ. FAKAT HAKKIMIZI BELEDİYEDEN İSTİYORUZ. O HALLEDEMEZSE O ZAMAN İÇİŞLERİ BAKANLIĞINA MÜRACAAT EDECEĞİZ. SİZE BU ÜCRETSİZ YOLCULUK İMKANINI VEREN DEVLET, BİZİM DURUMUMUZDAKİ HALK OTOBÜSÜ SAHİPLERİNİ HİÇ DÜŞÜNMEDİ. FAKAT BİZ SİZLERE YİNE DE BİRŞEY DİYEMEYİZ. ZATEN ŞU AN BU ARAÇTA, SİZİN OĞLUNUZ, KIZINIZ, TORUNLARINIZ PARAYLA YOLCULUK YAPIYORLAR. NE MUTLU SİZE, BU YAŞA KADAR GELMİŞSİNİZ. İNŞAALLAH DAHA DA UZUN YAŞARSINIZ. BİZLER SİZE SAYGIDA KUSUR ETMEYİZ. SİZ BİZLERİN DE ANNESİ VE BABASI SAYILIRSINIZ."

Ey ! İstanbul Halk Otobüsleri Sahipleri.

Ey ! İstanbul'da otobüs ve metrobüs duraklarında ve hatta otobüs içinde seyahat eden, görgü görmemiş, sanki kendileri yaşlanmayacakmış gibi davranan magandalar..

Biz ihtiyarlar kanunun bize verdiği hakkı istiyoruz. Bu hakkımızı kullanırken bize düşman gibi davranmayın. Biz bedavacı, Biz beleşçi, Biz sabunluk değiliz. Daha önceleri sizler gibiydik. Bu caddelerde koşuyorduk. Otobüslere daha dün denilecek bir zaman diliminde para da ödüyorduk. Gerçekten maddi manevi bir işkence içindeyiz.

Devletimizin görevlileri bizden şikayet beklemesin. Kendileri tebdili kıyafet ederek bu halk otobüslerine binsin. Şoförlerle ve ihtiyar yolcularla hatta bizlere yer vermeyen saygısızlarla da konuşsunlar.

Televizyonların haber yapan, muhabirleri bu olayı resmetsin. sadece Soma'da ya da Irak'ın kuzeyinde olmuyor çaresizlik...

İşkence günün her saatinde fırsat bulanlar tarafından yapılıyor. Bu saygısız ve fırsatçı kişiler, bir ihtiyarın cebindeki üç kuruşu alıp gidiveriyorlar. Daha başka edeb dışı hareketler de yapıldığını duyuyoruz. Evet bu toplum duyarsız.

Bunun için her siyasi parti, özverili bir çalışma yapmalıdır...

Okullarda çocuklarımıza saygı ve sevgi öğretilmelidir.

Mevcut hükümet ve muhalefet partileri bu konuya önem vermelidirler.

İktidar herzamanki gibi, ben yaptım oldu, anlayışında...

Muhalefet ise, çare üretmiyor. Hep eleştiriyor.

Biz eleştiren değil, çare üreten bir siyasetçi, istiyoruz.

İktidar da kendisini rahat koltukta hissetmesin. Onu oraya getiren halk, göndermesini de bilir.

Bize bedavacı diyerek aşağılayan, Halk Otobüsü sahiplerine sakın ceza vermesinler. Onların bir dinlesinler. İsteklerini versinler. Maddi zararlarını da karşılasınlar.

Yine de bu satırlara kadar okuma sabrı gösterdiğiniz için, çok teşekkür ederim. Sizler zaten o saygısız güruhu desteklemezsiniz. Duraklarda ihtiyarlara öncelik verirsiniz. Otobüste ise, yer gösterirsiniz. Sizler bu ülkenin faydalı insanlarısınız. Sizler ülkemizin aydınlık geleceğisiniz.

İYİ Kİ VARSINIZ....